Gerard Hordijk

Na een studie bouwkunde in Delft besloot hij zijn artistieke talent te volgen en vervolgde hij zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Al vroeg ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig kunstenaar: schilder, tekenaar, graficus en decorontwerper. In 1927 vertrok Hordijk naar Parijs, waar hij ging wonen in het ateliercomplex aan de Rue du Départ, in dezelfde omgeving als Piet Mondriaan, met wie hij een hechte vriendschap opbouwde. In de Franse hoofdstad vond hij aansluiting bij het bruisende kunstenaarsleven van het interbellum. Zijn werk uit deze periode toont lichte, beweeglijke penseelstreken en levendige onderwerpen: circustaferelen, dansers, stadsgezichten en badende figuren. Toen in 1940 de Duitse bezetting dreigde, vluchtte Hordijk samen met Mondriaan uit Parijs en vestigde zich in New York. Daar vond hij, net als zijn vriend, nieuwe inspiratie in de energie van de moderne metropool. De stad, haar mensen en haar licht gaven zijn werk een nieuwe dynamiek. Na de oorlog keerde Hordijk terug naar Amsterdam, waar hij bleef werken aan schilderijen, aquarellen en wandschilderingen. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door vitaliteit, kleur en beweging — een blijvend getuigenis van zijn vermogen om schoonheid en menselijkheid te vinden, zelfs in roerige tijden. Gerard Hordijk overleed in 1958 in Amsterdam. Zijn werk, ooit enigszins in de schaduw van zijn tijdgenoten, wordt tegenwoordig herontdekt als een belangrijke schakel tussen de Nederlandse traditie en de internationale moderniteit van de twintigste eeuw.