Gerard Hordijk
Zeegezicht met vrouw aan tafel
Over het schilderij
We zien een vrouw aan tafel, die licht voorovergebogen zit, verdiept in haar gedachten of wellicht in het stille moment zelf. Haar gelaat is zacht belicht, en de groene sjaal om haar hals contrasteert mooi met de meer gedempte tinten van haar kleding en de achtergrond. Achter haar zien we door een groot raam de blauwe zee, waarop een boot vaart. Aan de horizon zijn vage contouren van een kustlijn zichtbaar. Dit uitzicht versterkt de dromerige sfeer van het schilderij. Op de tafel liggen alledaagse voorwerpen: een koperen theepot, enkele flessen van glas, een aarden kan met witte bloemen, een kom met fruit, en een geel boek met de titel Les Conquêtes de l’Amour. Deze voorwerpen, zorgvuldig gecomponeerd, brengen een zekere warmte en huiselijkheid, terwijl het raam met uitzicht op de zee een gevoel van vrijheid en afstand oproept. De schilderstijl is los en expressief en typisch voor Hordijk. Het licht speelt een belangrijke rol, met reflecties op glas en metaal die het tafereel diepte en dynamiek geven. Het werk vangt prachtig de balans tussen interieur en exterieur, stilte en beweging, nabijheid en weemoed. Geen wonder dat dit schilderij gekozen werd voor de voorkant van Marcel Gielings boek over Gerard Hordijk.
Over de kunstenaar
Na een studie bouwkunde in Delft besloot hij zijn artistieke talent te volgen en vervolgde hij zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Al vroeg ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig kunstenaar: schilder, tekenaar, graficus en decorontwerper. In 1927 vertrok Hordijk naar Parijs, waar hij ging wonen in het ateliercomplex aan de Rue du Départ, in dezelfde omgeving als Piet Mondriaan, met wie hij een hechte vriendschap opbouwde. In de Franse hoofdstad vond hij aansluiting bij het bruisende kunstenaarsleven van het interbellum. Zijn werk uit deze periode toont lichte, beweeglijke penseelstreken en levendige onderwerpen: circustaferelen, dansers, stadsgezichten en badende figuren. Toen in 1940 de Duitse bezetting dreigde, vluchtte Hordijk samen met Mondriaan uit Parijs en vestigde zich in New York. Daar vond hij, net als zijn vriend, nieuwe inspiratie in de energie van de moderne metropool. De stad, haar mensen en haar licht gaven zijn werk een nieuwe dynamiek. Na de oorlog keerde Hordijk terug naar Amsterdam, waar hij bleef werken aan schilderijen, aquarellen en wandschilderingen. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door vitaliteit, kleur en beweging — een blijvend getuigenis van zijn vermogen om schoonheid en menselijkheid te vinden, zelfs in roerige tijden. Gerard Hordijk overleed in 1958 in Amsterdam. Zijn werk, ooit enigszins in de schaduw van zijn tijdgenoten, wordt tegenwoordig herontdekt als een belangrijke schakel tussen de Nederlandse traditie en de internationale moderniteit van de twintigste eeuw.
