Hendrik Valk

Hendrik Valk groeide op in Zoeterwoude, in een artistiek milieu: zijn vader was chef ontwerper van zilveren en gouden bestek en vaatwerk bij de firma Van Kempen in Voorschoten. Hij vond dat ook zijn zonen veel moesten lezen en kijken en absoluut een kunstopleiding moesten volgen. In 1912 ging Hendrik Valk naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, waar hij in vier jaar de opleiding tot leraar hand- en rechtlijnig tekenen afrondde. Hendrik Valk vestigde zich in 1917 in Leiden en kreeg in 1927 zijn eerste solo-expositie in Museum De Lakenhal. Het jaar daarvoor was hij naar Arnhem verhuisd, waar hij tot 1962 als docent aan de kunstacademie zou werken. Valk was een veelzijdig kunstenaar, werkzaam in een tijd waarin de kunstwereld volop in beweging was. Internationaal verkenden verschillende artistieke stromingen de grens tussen figuratie en abstractie. Hendrik Valk stileerde de werkelijkheid, maar de voorstelling in zijn werk bleef altijd herkenbaar. Hij ging uit van een naturalistische voorstelling, waaruit hij steeds meer details wegliet. Nooit heeft hij zich formeel aangesloten bij een bredere beweging, maar zijn oeuvre vertoont raakvlakken met het werk van De Stijl-kunstenaars. Valk werd door Theo van Doesburg, die deze kunstenaarsbeweging in 1917 oprichtte in Leiden, tevergeefs gevraagd om toe te treden. De eigenzinnige Hendrik Valk wilde niet principieel vasthouden aan abstractie, wat tot uiting komt in de diversiteit van zijn oeuvre. Bron: Museum De Lakenhal. Het museum bezit een aanzienlijke collectie werken van Hendrik Valk.