Marius Bauer

Marius Bauer werd geboren op 25 januari 1867 in Den Haag, in een tijd waarin de wereld in toenemende mate werd ontdekt en verbeeld. Al op jonge leeftijd tekende hij alles wat hij om zich heen zag en viel zijn talent op. Op zijn twaalfde werd hij toegelaten tot de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hoewel hij zich er bekwaamde in de klassieke technieken, voelde hij zich niet helemaal thuis binnen de strakke academische regels. Zijn blik reikte verder, naar verre oorden en onbekende culturen die hij alleen kende van verhalen, boeken en prenten. Die nieuwsgierigheid naar het onbekende zou zijn leven en werk bepalen. Zodra hij daartoe de middelen had, reisde Bauer naar Marokko, Algerije, Egypte, India en het toenmalige Nederlands-Indië. Hij trok met schetsboek en camera door stoffige steden, over uitgestrekte markten en langs indrukwekkende moskeeën en paleizen. Wat hij onderweg niet direct vastlegde, nam hij op in zijn geheugen, om het later in zijn atelier opnieuw tot leven te wekken. Zijn schilderijen, aquarellen en etsen ademen die herinneringen: een mengeling van observatie en verbeelding, realiteit en droom. Zijn stijl was los en impressionistisch, met een voorkeur voor warme, gedempte kleuren en een sfeer waarin licht en schaduw bijna tastbaar werden. Figuren hulde hij vaak in nevelige contouren, waardoor ze eerder verschijnen als schimmen uit een ander tijdperk dan als concrete personen. Bauer wist als geen ander de melancholie en mystiek van het Oosten vast te leggen, zonder in exotische clichés te vervallen. De erkenning bleef niet uit. Hij ontving prijzen op internationale tentoonstellingen en werd onderscheiden met onder meer een ridderorde. Zijn werk hing in gerenommeerde musea en werd verzameld door liefhebbers van over de hele wereld. Toch bleef hij, ondanks zijn succes, een beetje een dromer, iemand die liever in de beslotenheid van zijn atelier herinneringen opriep dan zich in de schijnwerpers begaf. Op 18 juli 1932 stierf Marius Bauer in Amsterdam, maar zijn werk leeft voort als een poëtisch venster op een wereld die voor velen slechts een fantasie bleef. In zijn schilderijen klinkt nog steeds het gefluister van verre steden, het spel van licht in stoffige zalen, en het tijdloze verlangen naar het onbekende.