Gerard Hordijk
Montelbaantoren in de sneeuw
Over het schilderij
Gerard Hordijk was een veelzijdige Nederlandse schilder, tekenaar en ontwerper, die bekendstond om zijn levendige kleurgebruik en zijn vermogen om sfeer op een poëtische manier vast te leggen. Zijn werk beweegt zich tussen het expressionisme en het impressionisme, en toont vaak een speelse benadering van licht en compositie. In dit schilderij van de Montelbaantoren in Amsterdam zijn die kenmerken duidelijk zichtbaar. Hordijk richt zich niet op een exacte weergave van de werkelijkheid, maar op de atmosfeer van een winterse dag. Het licht is zacht en diffuus, de lucht gloeit in roze en blauwe tinten, en het water van de gracht weerspiegelt die kleuren in een kalme, bijna dromerige glans. De penseelvoering is los en expressief, met dikke, levendige streken die de sneeuw en de bomen textuur en beweging geven. Hoewel het onderwerp een koude winterdag is, straalt het schilderij warmte uit. De menging van koele blauwen met subtiele tinten oker en roze toont Hordijks talent om kleur te gebruiken als drager van emotie. De stad wordt niet weergegeven als een exacte topografie, maar als een stemming: een poëtisch stadsbeeld vol stilte en schoonheid. Zoals in veel van zijn stadsgezichten, maakt Hordijk van Amsterdam geen drukke, realistische stad, maar een plek vol licht, reflectie en rust. De Montelbaantoren vormt het stralende middelpunt van een schilderij dat niet alleen een moment vastlegt, maar ook een gevoel – de ingetogen magie van Amsterdam in de sneeuw.
Over de kunstenaar
Na een studie bouwkunde in Delft besloot hij zijn artistieke talent te volgen en vervolgde hij zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Al vroeg ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig kunstenaar: schilder, tekenaar, graficus en decorontwerper. In 1927 vertrok Hordijk naar Parijs, waar hij ging wonen in het ateliercomplex aan de Rue du Départ, in dezelfde omgeving als Piet Mondriaan, met wie hij een hechte vriendschap opbouwde. In de Franse hoofdstad vond hij aansluiting bij het bruisende kunstenaarsleven van het interbellum. Zijn werk uit deze periode toont lichte, beweeglijke penseelstreken en levendige onderwerpen: circustaferelen, dansers, stadsgezichten en badende figuren. Toen in 1940 de Duitse bezetting dreigde, vluchtte Hordijk samen met Mondriaan uit Parijs en vestigde zich in New York. Daar vond hij, net als zijn vriend, nieuwe inspiratie in de energie van de moderne metropool. De stad, haar mensen en haar licht gaven zijn werk een nieuwe dynamiek. Na de oorlog keerde Hordijk terug naar Amsterdam, waar hij bleef werken aan schilderijen, aquarellen en wandschilderingen. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door vitaliteit, kleur en beweging — een blijvend getuigenis van zijn vermogen om schoonheid en menselijkheid te vinden, zelfs in roerige tijden. Gerard Hordijk overleed in 1958 in Amsterdam. Zijn werk, ooit enigszins in de schaduw van zijn tijdgenoten, wordt tegenwoordig herontdekt als een belangrijke schakel tussen de Nederlandse traditie en de internationale moderniteit van de twintigste eeuw.
