Gerard Hordijk
De drie gratiën - Nice
Over het schilderij
In dit zonnige tafereel toont Gerard Hordijk drie naakte vrouwen aan de rand van het water. Eén vrouw staat met een sierlijk gebaar, terwijl de andere twee ontspannen zittend of liggend uitkijken over de baai. Op de achtergrond vaart een zeilschip richting de haven, waar een vuurtoren de ingang markeert. De losse penseelstreken en het zachte kleurgebruik – met tinten van blauw, grijs en huidkleur – roepen een gevoel van rust en zomerse lichtheid op. Hordijk wist het spel van licht en lucht treffend vast te leggen, in een stijl die verwant is aan het post-impressionisme en de École de Paris, waar hij in de jaren dertig deel van uitmaakte. Gerard Hordijk verbleef regelmatig in Zuid-Frankrijk, een streek die voor veel kunstenaars van zijn generatie een bron van inspiratie was. Het intense mediterrane licht, de levendige kleuren en de ontspannen sfeer trokken hem aan en vormden een belangrijk thema in zijn werk. Aan de Côte d’Azur vond Hordijk de ideale omgeving om zijn fascinatie voor het menselijk lichaam, het landschap en de harmonie tussen beide tot uitdrukking te brengen.
Over de kunstenaar
Na een studie bouwkunde in Delft besloot hij zijn artistieke talent te volgen en vervolgde hij zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Al vroeg ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig kunstenaar: schilder, tekenaar, graficus en decorontwerper. In 1927 vertrok Hordijk naar Parijs, waar hij ging wonen in het ateliercomplex aan de Rue du Départ, in dezelfde omgeving als Piet Mondriaan, met wie hij een hechte vriendschap opbouwde. In de Franse hoofdstad vond hij aansluiting bij het bruisende kunstenaarsleven van het interbellum. Zijn werk uit deze periode toont lichte, beweeglijke penseelstreken en levendige onderwerpen: circustaferelen, dansers, stadsgezichten en badende figuren. Toen in 1940 de Duitse bezetting dreigde, vluchtte Hordijk samen met Mondriaan uit Parijs en vestigde zich in New York. Daar vond hij, net als zijn vriend, nieuwe inspiratie in de energie van de moderne metropool. De stad, haar mensen en haar licht gaven zijn werk een nieuwe dynamiek. Na de oorlog keerde Hordijk terug naar Amsterdam, waar hij bleef werken aan schilderijen, aquarellen en wandschilderingen. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door vitaliteit, kleur en beweging — een blijvend getuigenis van zijn vermogen om schoonheid en menselijkheid te vinden, zelfs in roerige tijden. Gerard Hordijk overleed in 1958 in Amsterdam. Zijn werk, ooit enigszins in de schaduw van zijn tijdgenoten, wordt tegenwoordig herontdekt als een belangrijke schakel tussen de Nederlandse traditie en de internationale moderniteit van de twintigste eeuw.
