Freek van den Berg

Freek van den Berg was voornamelijk autodidact. Wel kreeg hij enige tijd les van kunstenaar Frits Giltay en adviezen van Han van Dam (aldus Ed Wingen, 1998). In de jaren 40 van de twintigste eeuw verwierf hij de bijnaam ‘de Kees van Dongen van Kattenburg’ (Pieter Scheen / 'Lexicon van Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1850-1950', 1970). Van 1954-1963 werkte hij tevens als kunstcriticus voor Het Parool, Het Vrije Volk en Vrij Nederland. Freek van den Berg had drie kinderen van wie de jongste, Roland van den Berg (1950-2007), eveneens kunstschilder werd. In 1985 verhuisde Van den Berg vanuit Amsterdam naar het Veluwse IJsseldorpje Veessen. Het directe uitzicht op de rivier en met name de zonsopgangen beïnvloedden zijn werk. Zijn kleuren werden lichter van toon, ‘helderder, alsof de zon de meer de kans kreeg om zich te laten gelden’ (necrologie in Zwolse Courant, 15-06-2000). Vaak is Van den Berg ‘de laatste Nederlandse fauvist’ genoemd, o.a. door kunstjournalist Ed Wingen van De Telegraaf. Maar hoewel het werk van Van den Berg verwantschap vertoont met het fauvisme, voelde hij zich ook verbonden met het Franse impressionisme en het Duitse expressionisme. (Zie monografie ‘Freek van den Berg, de bevrijding van de kleur’, 2001).