Emil Rizek

Hoewel zijn vader wilde dat hij ook ingenieur zou worden, volgde de jonge Rizek privé-kunstonderwijs bij Carl Fahringer, een professor van de Weense academie. In de jaren 1920 reisde Rizek naar Italië, Frankrijk, Duitsland en Nederland, waar hij werd geassocieerd met de "Haagse School", een groep Nederlandse impressionisten. Omdat hij constant arm was in Wenen, besloot Rizek de wereld rond te reizen op zoek naar avontuur, artistieke inspiratie en goedkoper leven. Het was zijn persoonlijke doel om de wereld rond te reizen en zijn reizen vast te leggen in verf. Rizek trainde zichzelf in wezen terwijl hij reisde en ontwikkelde een persoonlijke stijl gebaseerd op realisme. Landschappen, stadsgezichten en genretaferelen uit het dagelijkse werk en leven begonnen in zijn werk te verschijnen. Zijn figuratieve werken beeldden vaak arbeiders of arbeiders af met wie hij een gevoel van kameraadschap had. Met evenveel flair schilderde hij de marktplaats van Bali en de havens van Noord-Europa. Rizek diende vanaf 1941 bij de Wehrmacht als oorlogskunstenaar en verslaggever, voornamelijk in Finland. Hij werd gevangen genomen door het Britse leger en bracht tegen het einde van de oorlog tien maanden door als gevangene in Ostfriesland. Rizek was emotioneel uitgeput door zijn ervaringen in de oorlog en vond het buitengewoon moeilijk om terug te keren naar de schilderkunst. Toen zijn creatieve energie terugkeerde, reisde Rizek opnieuw en bracht hij jaarlijkse bezoeken aan Ostfriesia, waar hij werken creëerde die een zorgvuldige observatie van licht laten zien. In 1963 kende de Artist's Guild of Vienna Rizek een speciale gouden medaille toe als erkenning voor zijn artistieke prestaties. Zijn carrière en reputatie hadden echter te lijden onder veel verzamelaars vanwege zijn dienst bij de Wehrmacht.