Louise Loeber
Fabrieken IV
Over het schilderij
"Fabrieken IV" is een geometrisch-abstract schilderij waarin Lou Loeber een industrieel landschap verbeeldt. Op het werk zijn meerdere fabrieksgebouwen te zien, strak en helder weergegeven in een gestileerde compositie. Ze gebruikt geometrische vormen — blokken, cilinders, schoorstenen — die de industriële architectuur symboliseren. De compositie is opgebouwd uit eenvoudige lijnen en vlakken, met een beperkt maar krachtig kleurgebruik: veel grijs- en blauwtinten, accenten in rood of oker, en contrasterende zwarte lijnen. De vormen zijn plat en perspectief is tot een minimum beperkt, wat het beeld een bijna constructivistisch karakter geeft. Tegelijk is het schilderij doordrenkt met een zekere orde en optimisme, kenmerkend voor Loeber's benadering van moderniteit. Het werk weerspiegelt Loeber’s fascinatie voor techniek en vooruitgang, maar ook haar voorkeur voor een harmonieuze en vereenvoudigde weergave van de werkelijkheid. Ze was beïnvloed door De Stijl en Bauhaus, en dat zie je terug in de strakke compositie, het functionele kleurgebruik en de abstractie van het onderwerp. Zelf zei Loeber er het volgende over: "Toen ik dit maakte voelde ik mij gedwongen om de vuile benauwde fabriekssfeer om te zetten in een sfeer van harmonie, als een gelijkenis van de innerlijke harmonie die in ieder mens leeft en die hij kan vinden als hij diep genoeg in zichzelf duikt".
Over de kunstenaar
Lou Loeber was de dochter van een rijke fabrikant. Ze groeide op in de riante villa ‘Zonnehof’ op de grens van Laren en Blaricum. Haar ouders die zeer sociaal bewogen en kunstminnend waren lieten Lou schilderlessen volgen bij August Le Gras en Co Breman. Tussen 1915 tot 1918 volgt ze een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam. Gedurende de jaren 1919-1920 krijgt ze les van de Larense schilderes Hans van Santen en maakt ze kennis met schilder/schrijver Toon Verhoef die haar in contact brengt met het kubisme en De Stijl. Verhoef wijst haar de weg van naturalisme naar de moderne geabstraheerde vormgeving. In de werken uit de periode 1920-21 zijn de eerste tekenen van verstrakking van vormen en versobering van kleuren herkenbaar. Bij de verzamelaar Sal Slijper bestudeert ze het werk van Piet Mondriaan. Onder invloed van Verhoef streeft ze naar een samenhang tussen de moderne kunst en het socialisme. Ze vindt dat haar werk voor het grote publiek bereikbaar moet zijn en ze gaat haar schilderijen vermenigvuldigen om zo de prijzen laag te houden. In 1927 bezoekt ze het Bauhaus en wordt ze lid van de ‘Socialistische Kunstenaarskring’. Net als haar buurman Bart van der Leck beschouwt ze volledig abstracte kunst als elitair en blijft voor haar de sterk geabstraheerde werkelijkheid het uitgangspunt. Ze trouwt in 1931 met de socialistische kunstenaar Dirk Koning. Haar werk blijft tot 1940, in overeenstemming met met haar socialistische principes, gebaseerd op herkenbare voorstellingen, hoewel zij in de vereenvoudiging van haar vormen zo ver gaat dat de latere schilderijen bijna geheel abstract zijn (zie de werken van Loeber elders op deze site). Het werk van Lou Loeber is opgenomen in de vaste collectie van o.a. het Rijksmuseum te Amsterdam, le Centre Pompidou in Parijs, Singer museum te Laren
