Louise Loeber
Boekwerk: Gouden Vlinders uit 1927
Over het schilderij
Gouden vlinders uit 1927 is een klein maar opvallend kinderboek waarin tekst en beeld op een bijzondere manier samenkomen. Het werd geschreven door Simon Franke en geïllustreerd door Lou Loeber, een kunstenares die bekendstond om haar moderne, geometrische stijl. In het boek staan eenvoudige, kinderlijke versjes die telkens worden begeleid door een grote illustratie. De onderwerpen zijn alledaags en herkenbaar: vlinders, dieren in de wei, speelgoed, spelende kinderen, het weer en zelfs Sinterklaas komen voorbij. Wat Gouden vlinders bijzonder maakt, is vooral de vormgeving. Loeber koos niet voor zachte, klassieke kinderboekillustraties, maar voor strakke lijnen, heldere kleurvlakken en een bijna constructivistische opbouw van vormen. Figuren bestaan uit horizontale en verticale lijnen, aangevuld met felle, platte kleurvlakken. Die moderne, experimentele stijl was tamelijk vooruitstrevend voor een kinderboek in de jaren twintig en viel daardoor op — soms tot verbazing van critici, maar ook met bewondering van liefhebbers van vernieuwende kunst. De uitgave zelf is eenvoudig en niet luxe uitgevoerd, wat destijds typerend was voor kunstenaars die kunst toegankelijk wilden maken voor een breed publiek. Juist die bescheiden vorm, in combinatie met de gedurfde illustraties, maakt het boek een interessant tijdsdocument. Het laat zien hoe moderne kunststromingen hun weg vonden naar ogenschijnlijk eenvoudige genres zoals het kinderboek. Zo vormt Gouden vlinders een charmante en verrassende combinatie van speelse versjes en moderne beeldtaal: een klein, bijna intiem boekje dat toch een belangrijke plaats inneemt in de geschiedenis van Nederlandse kinderboekillustratie. Het boekwerk verkeert in redelijke conditie (voor een boek van 100 jaar oud). Het is vrij zeldzaam en gezocht.
Over de kunstenaar
Lou Loeber was de dochter van een rijke fabrikant. Ze groeide op in de riante villa ‘Zonnehof’ op de grens van Laren en Blaricum. Haar ouders die zeer sociaal bewogen en kunstminnend waren lieten Lou schilderlessen volgen bij August Le Gras en Co Breman. Tussen 1915 tot 1918 volgt ze een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam. Gedurende de jaren 1919-1920 krijgt ze les van de Larense schilderes Hans van Santen en maakt ze kennis met schilder/schrijver Toon Verhoef die haar in contact brengt met het kubisme en De Stijl. Verhoef wijst haar de weg van naturalisme naar de moderne geabstraheerde vormgeving. In de werken uit de periode 1920-21 zijn de eerste tekenen van verstrakking van vormen en versobering van kleuren herkenbaar. Bij de verzamelaar Sal Slijper bestudeert ze het werk van Piet Mondriaan. Onder invloed van Verhoef streeft ze naar een samenhang tussen de moderne kunst en het socialisme. Ze vindt dat haar werk voor het grote publiek bereikbaar moet zijn en ze gaat haar schilderijen vermenigvuldigen om zo de prijzen laag te houden. In 1927 bezoekt ze het Bauhaus en wordt ze lid van de ‘Socialistische Kunstenaarskring’. Net als haar buurman Bart van der Leck beschouwt ze volledig abstracte kunst als elitair en blijft voor haar de sterk geabstraheerde werkelijkheid het uitgangspunt. Ze trouwt in 1931 met de socialistische kunstenaar Dirk Koning. Haar werk blijft tot 1940, in overeenstemming met met haar socialistische principes, gebaseerd op herkenbare voorstellingen, hoewel zij in de vereenvoudiging van haar vormen zo ver gaat dat de latere schilderijen bijna geheel abstract zijn (zie de werken van Loeber elders op deze site). Het werk van Lou Loeber is opgenomen in de vaste collectie van o.a. het Rijksmuseum te Amsterdam, le Centre Pompidou in Parijs, Singer museum te Laren
