Louise Loeber
Spaans stadje
Over het schilderij
In dit geometrische schilderij uit de jaren twintig vangt Lou Loeber de essentie van een Spaans stadje in een opvallend gestileerde en modernistische beeldtaal. Het tafereel is opgebouwd uit een harmonieuze compositie van rechthoeken in uiteenlopende formaten, die samen huizen, pleinen en straten suggereren. De kleuren zijn warm en aards: wit, rood, grijs en oker bepalen het karakter van het stadje, terwijl een heldere blauwe lucht erboven uit rijst. Elk vlak is streng omlijnd met rode contouren, wat het werk een grafische kracht geeft en een gevoel van ritme en structuur oproept. De abstractie doet denken aan de invloed van De Stijl en het constructivisme, maar Loeber’s werk behoudt een zekere warmte en sfeer die verwijst naar de beleving van plaats en licht. Het schilderij balanceert tussen voorstelling en abstractie, en nodigt de kijker uit om het herkenbare te zien in het geometrische. Met dit werk toont Loeber haar vermogen om indrukken van een buitenlandse reis te vertalen naar een strak en toch poëtisch beeld — een moderne ode aan Spanje in vorm en kleur.
Over de kunstenaar
Lou Loeber was de dochter van een rijke fabrikant. Ze groeide op in de riante villa ‘Zonnehof’ op de grens van Laren en Blaricum. Haar ouders die zeer sociaal bewogen en kunstminnend waren lieten Lou schilderlessen volgen bij August Le Gras en Co Breman. Tussen 1915 tot 1918 volgt ze een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam. Gedurende de jaren 1919-1920 krijgt ze les van de Larense schilderes Hans van Santen en maakt ze kennis met schilder/schrijver Toon Verhoef die haar in contact brengt met het kubisme en De Stijl. Verhoef wijst haar de weg van naturalisme naar de moderne geabstraheerde vormgeving. In de werken uit de periode 1920-21 zijn de eerste tekenen van verstrakking van vormen en versobering van kleuren herkenbaar. Bij de verzamelaar Sal Slijper bestudeert ze het werk van Piet Mondriaan. Onder invloed van Verhoef streeft ze naar een samenhang tussen de moderne kunst en het socialisme. Ze vindt dat haar werk voor het grote publiek bereikbaar moet zijn en ze gaat haar schilderijen vermenigvuldigen om zo de prijzen laag te houden. In 1927 bezoekt ze het Bauhaus en wordt ze lid van de ‘Socialistische Kunstenaarskring’. Net als haar buurman Bart van der Leck beschouwt ze volledig abstracte kunst als elitair en blijft voor haar de sterk geabstraheerde werkelijkheid het uitgangspunt. Ze trouwt in 1931 met de socialistische kunstenaar Dirk Koning. Haar werk blijft tot 1940, in overeenstemming met met haar socialistische principes, gebaseerd op herkenbare voorstellingen, hoewel zij in de vereenvoudiging van haar vormen zo ver gaat dat de latere schilderijen bijna geheel abstract zijn (zie de werken van Loeber elders op deze site). Het werk van Lou Loeber is opgenomen in de vaste collectie van o.a. het Rijksmuseum te Amsterdam, le Centre Pompidou in Parijs, Singer museum te Laren
