Louise Loeber
Schuitenvoerder
Over het schilderij
Dit werk van Lou Loeber toont een schuitenvoerder – een man die met zijn schuit door het water navigeert – weergegeven in een abstract-figuratieve stijl. De voorstelling is sterk vereenvoudigd, met geometrische vormen die de figuur en zijn omgeving weergeven. Het gezicht van de schuitenvoerder is schematisch opgebouwd met eenvoudige lijnen en vlakken, waardoor zijn expressie ingetogen blijft maar toch herkenbaar is. Zijn lichaam is gestileerd: de armen en handen vormen hoekige lijnen die wijzen op actie, terwijl zijn houding kalmte en beheersing uitstraalt. De kleuren zijn spaarzaam gebruikt maar krachtig: veelal matte tinten zoals okergeel, diepblauw, grijs en aardetinten, die samen een gevoel van soberheid en naoorlogse introspectie oproepen. De achtergrond toont een suggestie van water en een schip, maar is vervlochten met abstracte vormen, waardoor de nadruk meer op sfeer en compositie ligt dan op realisme. De originele lijst versterkt de modernistische uitstraling van het werk: een eenvoudige, houten lijst met een lichte hoekprofilering, waarschijnlijk in naturel- of donkerbruin gebeitst hout. De lijst is waarschijnlijk door Loeber zelf uitgezocht of vervaardigd, wat het geheel een authentieke en tijdseigen uitstraling geeft. Dit schilderij laat duidelijk Lou Loeber’s karakteristieke stijl zien, waarin haar betrokkenheid bij De Stijl en het Duitse Bauhaus doorklinkt, maar waarin ze altijd ruimte liet voor menselijke aanwezigheid en sociale thematiek.
Over de kunstenaar
Lou Loeber was de dochter van een rijke fabrikant. Ze groeide op in de riante villa ‘Zonnehof’ op de grens van Laren en Blaricum. Haar ouders die zeer sociaal bewogen en kunstminnend waren lieten Lou schilderlessen volgen bij August Le Gras en Co Breman. Tussen 1915 tot 1918 volgt ze een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam. Gedurende de jaren 1919-1920 krijgt ze les van de Larense schilderes Hans van Santen en maakt ze kennis met schilder/schrijver Toon Verhoef die haar in contact brengt met het kubisme en De Stijl. Verhoef wijst haar de weg van naturalisme naar de moderne geabstraheerde vormgeving. In de werken uit de periode 1920-21 zijn de eerste tekenen van verstrakking van vormen en versobering van kleuren herkenbaar. Bij de verzamelaar Sal Slijper bestudeert ze het werk van Piet Mondriaan. Onder invloed van Verhoef streeft ze naar een samenhang tussen de moderne kunst en het socialisme. Ze vindt dat haar werk voor het grote publiek bereikbaar moet zijn en ze gaat haar schilderijen vermenigvuldigen om zo de prijzen laag te houden. In 1927 bezoekt ze het Bauhaus en wordt ze lid van de ‘Socialistische Kunstenaarskring’. Net als haar buurman Bart van der Leck beschouwt ze volledig abstracte kunst als elitair en blijft voor haar de sterk geabstraheerde werkelijkheid het uitgangspunt. Ze trouwt in 1931 met de socialistische kunstenaar Dirk Koning. Haar werk blijft tot 1940, in overeenstemming met met haar socialistische principes, gebaseerd op herkenbare voorstellingen, hoewel zij in de vereenvoudiging van haar vormen zo ver gaat dat de latere schilderijen bijna geheel abstract zijn (zie de werken van Loeber elders op deze site). Het werk van Lou Loeber is opgenomen in de vaste collectie van o.a. het Rijksmuseum te Amsterdam, le Centre Pompidou in Parijs, Singer museum te Laren
