Louise Loeber
Gezicht op Blaricum
Over het schilderij
Dit kleurrijke werk op papier van Louise (Lou) Loeber toont een gestileerd gezicht op het dorp Blaricum, waar de kunstenares een groot deel van haar leven woonde en werkte. â De geometrisch vereenvoudigde huizen, velden en wegen zijn opgebouwd uit strakke lijnen en heldere kleurvlakken, helemaal in de geest van De Stijl en het modernisme waarmee Loeber zich vanaf de jaren 20 verwant voelde. Vermoedelijk is het werk vóór de Tweede Wereldoorlog ontstaan, in de periode waarin zij uit socialistische overtuiging herkenbare, voor âiedereen begrijpelijkeâ voorstellingen wilde blijven maken en volledige abstractie bewust vermeed. Op de achterzijde staat met de hand genoteerd dat dit blad een ontwerp voor een kleurplaat was die op scholen werd gebruikt, met als titel âKorenveldâ. Dat past bij Loebers ideaal om kunst toegankelijk te maken voor een breed publiek en haar streven om sociale en educatieve betrokkenheid te verbinden met moderne vormgeving.
Over de kunstenaar
Lou Loeber was de dochter van een rijke fabrikant. Ze groeide op in de riante villa âZonnehofâ op de grens van Laren en Blaricum. Haar ouders die zeer sociaal bewogen en kunstminnend waren lieten Lou schilderlessen volgen bij August Le Gras en Co Breman. Tussen 1915 tot 1918 volgt ze een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam. Gedurende de jaren 1919-1920 krijgt ze les van de Larense schilderes Hans van Santen en maakt ze kennis met schilder/schrijver Toon Verhoef die haar in contact brengt met het kubisme en De Stijl. Verhoef wijst haar de weg van naturalisme naar de moderne geabstraheerde vormgeving. In de werken uit de periode 1920-21 zijn de eerste tekenen van verstrakking van vormen en versobering van kleuren herkenbaar. Bij de verzamelaar Sal Slijper bestudeert ze het werk van Piet Mondriaan. Onder invloed van Verhoef streeft ze naar een samenhang tussen de moderne kunst en het socialisme. Ze vindt dat haar werk voor het grote publiek bereikbaar moet zijn en ze gaat haar schilderijen vermenigvuldigen om zo de prijzen laag te houden. In 1927 bezoekt ze het Bauhaus en wordt ze lid van de âSocialistische Kunstenaarskringâ. Net als haar buurman Bart van der Leck beschouwt ze volledig abstracte kunst als elitair en blijft voor haar de sterk geabstraheerde werkelijkheid het uitgangspunt. Ze trouwt in 1931 met de socialistische kunstenaar Dirk Koning. Haar werk blijft tot 1940, in overeenstemming met met haar socialistische principes, gebaseerd op herkenbare voorstellingen, hoewel zij in de vereenvoudiging van haar vormen zo ver gaat dat de latere schilderijen bijna geheel abstract zijn (zie de werken van Loeber elders op deze site). Het werk van Lou Loeber is opgenomen in de vaste collectie van o.a. het Rijksmuseum te Amsterdam, le Centre Pompidou in Parijs, Singer museum te Laren
