Wim Schumacher

Wim Schuhmacher, voluit Wijtze Gerrit Carel “Wim” Schuhmacher, werd geboren op 28 februari 1894 in Amsterdam en overleed daar op 5 juni 1986. Hij begon zijn loopbaan als huisschilder aan de ambachtsschool, maar ontwikkelde zich al vroeg tot kunstenaar. Rond 1911 werkte hij als assistent van de beroemde interieur- en decoratieschilder C.A. Lion Cachet, waarna hij zich steeds meer op vrij schilderwerk richtte. Hoewel hij grotendeels autodidact was, volgde hij avondlessen en vormde hij zichzelf door intensieve studie en experiment. In zijn jonge jaren liet Schuhmacher zich inspireren door kunstenaars als Breitner, Toorop en Van Gogh, maar ook door moderne stromingen die in Amsterdam opkwamen. Via tentoonstellingen maakte hij kennis met luminisme, neo-impressionisme, neocubisme en Duitse expressionisten. Rond 1924 ontwikkelde hij een geheel eigen stijl en nam hij afstand van invloeden van de Bergense School. Uiteindelijk groeide hij uit tot een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Nederlandse magisch realisme. Zijn werk staat bekend om de grote precisie en het gladde oppervlak zonder zichtbare penseelstreken. Vooral in zijn latere periode koos hij voor ingetogen, bijna zilverachtige tonen, wat hem de bijnaam “De Meester van het Grijs” opleverde. Schuhmacher schilderde uiteenlopende onderwerpen: stillevens, landschappen, portretten, stadsgezichten en interieurs. Reizen door Zuid- en West-Europa verrijkten zijn kleurgebruik en thematiek. Zijn schilderijen zijn vandaag te vinden in diverse Nederlandse musea en particuliere collecties. In de laatste fase van zijn leven werd hij minder productief door problemen met zijn gezichtsvermogen, maar zijn nalatenschap vormt een blijvende bijdrage aan de moderne Nederlandse kunst.