In dit schilderij van Ben Viegers zien we een verstild maar levendig moment aan de Amstel in Amsterdam. Vanuit het oosten hebben we uitzicht op de iconische Magere Brug, die zich sierlijk over de rivier uitstrekt. Het perspectief is zodanig gekozen dat de brug diagonaal door het beeld snijdt, met op de achtergrond de typerende gevels van de stad die zich in zachte kleuren aftekenen tegen een heldere lucht. Aan de overzijde rijdt een paard en wagen de brug op – een nostalgisch tafereel dat doet denken aan een tijd waarin het stadsbeeld nog werd bepaald door het ritme van hoefslagen op straatstenen. Vanaf de voorgrond steken enkele voetgangers de brug over, hun beweging vastgelegd in schetsmatige penseelstreken die de sfeer van een zonnige voorjaarsdag oproepen. Links in het beeld glijdt een schuit langzaam de compositie uit, alsof hij zich losmaakt van het tafereel en verdwijnt in de ruimte buiten het doek. De rivier zelf weerspiegelt de zachte gloed van het daglicht en vormt een rustpunt in de compositie. De bomen aan de oever zijn vol in blad, maar tonen nog de frisse lichtgroene tinten van het voorjaar of het vroege begin van de zomer. Hun natuurlijke vormen contrasteren mooi met de strakke lijnen van de brug en de bebouwing, waardoor er een subtiel evenwicht ontstaat tussen natuur en stad. Zoals kenmerkend is voor het werk van Viegers, is het kleurgebruik helder en impressionistisch, met veel aandacht voor de werking van het licht. De scène ademt een gevoel van rust en alledaagsheid, gevangen in een moment waarop mens, dier en stad in harmonie lijken te verkeren.