Jürgen Leippert
Bloemstilleven
Over het schilderij
Het schilderij toont een boeket van blauwe en rode bloemen (waarschijnlijk delphiniums of riddersporen in blauw en mogelijk dahlia’s of zinnia’s in warm rood en oranje). De compositie is weelderig en enigszins asymmetrisch: de bloemen waaieren in verschillende richtingen uit, wat het gevoel van natuurlijke groei en beweging versterkt. De kleuren zijn rijk en contrasterend: koele blauwtinten worden afgewisseld met warme, vurige rode en oranje accenten, terwijl het achtergrondpalet uit zachte beige, grijze en witachtige tonen bestaat. Hierdoor lijken de bloemen nog meer naar voren te komen. Leippert gebruikt een impasto-techniek: de verf is dik aangebracht, met zichtbare penseelstreken die diepte en textuur creëren. In het midden en de onderste helft zijn vaag enkele vormen te zien – mogelijk een tafel of vaas – maar die blijven bewust vaag, zodat de nadruk volledig op het kleurenspel en de beweging van de bloemen ligt. De sfeer van het werk is levendig maar intiem, alsof het boeket net is neergezet in een moment van spontaan schilderplezier. Het heeft iets impressionistisch, met een losse toets die doet denken aan de schildertraditie van het vroege 20e-eeuwse expressionisme of postimpressionisme.
Over de kunstenaar
Duitse kunstenaar die schildert naar Rembrandt; op zoek naar essentie, naar perfecte balans in zijn werk. Dat ene element dat evenwicht veroorzaakt of doet vallen. De weg naar evenwicht is woest en wild met veel dwalingen bespeelt door het eeuwig veranderende licht. De marteling van een perfectionist in een eeuwig veranderende omgeving. Leippert schildert veelal buiten ‘after nature’ en impressionistisch naar zijn waarneming, dus de sfeer, zijn indrukken.
