Wim Sinemus
Abstracte compositie
Over het schilderij
Dit expressieve werk van Wim Sinemus uit 1950 is een krachtig voorbeeld van naoorlogse abstractie waarin vorm, kleur en beweging samenkomen in een dynamisch visueel ritme. Hoewel het schilderij zich duidelijk in het abstracte domein bevindt, roept het – met enige fantasie – de indruk op van een bloemstilleven: niet in herkenbare bloemvormen, maar in een compositie die associaties wekt met bloei, leven en organische structuur. De schilder heeft een bonte en gedurfde kleurenpalet gekozen: diepe zwarttinten contrasteren met helder wit, intens blauw, verzadigd oranje en zonnig geel. Deze kleuren lijken op het doek te dansen tegen een achtergrond die paars-roze kleurt, wat het geheel een onverwachte lichtheid geeft. De vormen zijn divers en energiek: cirkels lijken te zweven of botsen, gebogen lijnen slingeren als bloemstelen of wervelingen van lucht, terwijl onregelmatige kleurvlakken het beeldvlak structureren. Ondanks deze ogenschijnlijk wilde opbouw, schuilt er een onderliggende regelmaat in de plaatsing van de elementen. Het werk heeft een voelbaar ritme, alsof het zich ontvouwt als een muziekstuk – onvoorspelbaar, maar niet chaotisch. De penseelvoering is levendig, met momenten van dik aangebrachte verf die textuur geven, afgewisseld met transparante lagen waarin kleuren subtiel in elkaar overlopen. Sinemus lijkt met dit werk de grens tussen abstractie en herkenning op te zoeken, waarbij hij de kijker uitnodigt om te blijven kijken, te ontdekken, te interpreteren. Het resultaat is een energiek en opgewekt schilderij dat zowel intuïtief als doordacht overkomt – een feest voor het oog én voor de verbeelding.
Over de kunstenaar
Wim Sinemus was een Nederlandse schilder die aanvankelijk bekend werd om zijn krachtige, expressieve weergave van het landschap en het boerenleven. Geboren in Den Haag en opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, ontwikkelde hij een eigen stijl waarin het figuratieve en het abstracte elkaar soms raakten. Zijn vroege werk kenmerkt zich door robuuste vormen, een sober kleurenpalet en een directe schildertoets. Dieren, vissersboten en landarbeiders keren vaak terug als onderwerpen – alledaags, maar door Sinemus met een bijna monumentale kracht verbeeld. Sinemus wordt vaak in verband gebracht met de "Nieuwe Haagse School", een naoorlogse stroming die voortkwam uit de tradities van de Haagse School, maar met een modernere, meer expressieve benadering. Binnen deze groep kunstenaars lag de nadruk op structuur, vorm en het spanningsveld tussen figuratie en abstractie. Sinemus’ werk sluit hier naadloos op aan, met zijn combinatie van aardse onderwerpen en een sterke, persoonlijke beeldtaal. Later in zijn carrière begon hij te experimenteren met abstractere vormen en composities. Zonder de zichtbare werkelijkheid helemaal los te laten, werkte hij steeds vrijer. In deze schilderijen ligt de nadruk op vorm, ritme en kleurbeleving – beelden waarin het gevoel belangrijker wordt dan de herkenning. Sinemus exposeerde regelmatig en zijn werk bevindt zich in zowel museale als particuliere collecties. Tot aan zijn dood in 1987 bleef hij schilderen, steeds zoekend naar de essentie van wat hij zag – en voelde. Zijn werk hangt onder meer in Het Cobra Museum voor moderne Kunsten in Amstelveen en in de Rijkscollectie.