Joop Stierhout
Over het schilderij
Dit schilderij toont het Waterlooplein in Amsterdam in de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw, vanuit een verhoogd perspectief (dit deed Stierhout wel vaker). Op de voorgrond loopt de Valkenburgerstraat, waar enkele auto’s en een fietser rijden. Links bovenin is de Blauwbrug te herkennen, die de Amstel overspant en de verbinding vormt met het Rembrandtplein en de binnenstad. Vanuit dit standpunt ontvouwt zich het levendige marktbeeld van het Waterlooplein: lange rijen marktkramen met witte zeilen, busjes en vrachtwagentjes vullen het plein met kleur en beweging. De losse, impressionistische penseelvoering en het ingetogen palet van grijzen, blauwen en okertinten wekken de sfeer van een bewolkte dag vol bedrijvigheid. Stierhout vangt niet alleen het stadsbeeld, maar ook de dynamiek van het alledaagse leven — het geroezemoes van de markt en de levendigheid van het oude Amsterdam. Het werk is tevens een waardevol tijdsdocument: het toont het Waterlooplein vóór de ingrijpende stadsvernieuwing van de jaren tachtig, toen de aanleg van de metrolijn en de bouw van de Stopera (stadhuis en operagebouw) het plein en zijn omgeving voorgoed veranderden. Dit schilderij biedt zo een weemoedige blik op het Amsterdam van vóór de modernisering.
Over de kunstenaar
Joop Stierhout was een Nederlands impressionistische kunstschilder. Hij kreeg bekendheid vanwege de haven- en stadsgezichten van zijn woonplaats Amsterdam. Joop Stierhout schilderde in de stijl en traditie van de Haagse School. Na de kunstacademie in zijn geboorteplaats Arnhem vestigde Stierhout zich in Amsterdam. In de periode voor de Tweede Wereldoorlog schilderde hij vaak landschapstaferelen in het Gooi en de Vechtstreek. De oorlog belette hem echter op kunstreis te gaan. Na de oorlog gaat hij niet met de populariteit van het modernisme mee, maar legt zich toe op traditioneel vakmanschap bij stadsgezichten, portretten en bloemstillevens. Vanaf de tachtiger jaren krijgen zijn stadsgezichten een lichter coloriet na een verblijf in de Franse Provence. Voor zijn religieuze voorstelling ‘Hagar en Ismaël’ (collectie museum voor religieuze kunst te Uden) kreeg hij in 1938 een nominatie voor de Prix de Rome.
