Ben Walrecht

We kijken door een dicht bladerdak heen, waardoor het licht gefilterd wordt en het tafereel een wat koele, groene gloed krijgt. De voorgrond wordt gedomineerd door stevige boomstammen en hun bladerdek; ze vormen als het ware een natuurlijke omlijsting. Links loopt een smal pad dat zich half verscholen een weg door de tuin baant. Op de grond, linksvoor, staan enkele emmers. Hun aanwezigheid maakt de scène huiselijk en alledaags – het suggereert dat dit niet slechts een boomgaard is om naar te kijken, maar een plek waar gewerkt en geoogst wordt. Misschien zijn ze bedoeld om gevallen appels of peren op te vangen, of om fruit te verzamelen dat net geplukt is. In de verte, tussen de bomen door, zien we flarden van een boerderij: een dakrand, een gevel, misschien een schuur. Het blijft fragmentarisch, alsof de boomgaard het belangrijkste onderwerp is en de bebouwing slechts een stille herinnering vormt aan het leven dat zich erachter afspeelt. De compositie benadrukt de diepte: van de schaduwrijke voorgrond met bomen en emmers, via het pad dat de blik meeneemt, naar de lichte openingen tussen de stammen waar de boerderij schemert. Het werk ademt daarmee zowel rust als activiteit — de stilte van een zomerse boomgaard, maar ook de suggestie van handwerk, oogst en dagelijks boerenleven.